Choroba nowotworowa zwykle ma bardzo negatywny wpływ na układ odpornościowy pacjenta — może powodować zaburzenie jego pracy oraz znaczny spadek naturalnego wytwarzania się przeciwciał. Współczesna onkologia skupia się nie tylko na terapiach mających na celu zwalczanie komórek rakowych, lecz także na leczeniu immunologicznym. Polega ono na stymulowaniu organizmu w celu pobudzenia naturalnych mechanizmów obrony przeciw nowotworom. Niniejszy artykuł poświęcony jest sposobie działania, zastosowaniu oraz potencjalnym czynnikom ryzyka w immunoterapii.
Główne założenia leczenia immunologicznego w terapii nowotworów
O raku mówi się potocznie, że jest on „niewidzialny” dla układu odpornościowego człowieka. Nie jest to do końca poprawne sformułowanie, jednak oddaje pewne mechanizmy działania nowotworu – jego komórki potrafią „oszukać” układ immunologiczny, zaburzając jego funkcjonowanie. Immunoterapia to rodzaj leczenia, który ma na celu odblokowanie produkcji naturalnych przeciwciał zdolnych do zwalczania komórek nowotworowych.
Zastosowanie immunoterapii we współczesnej onkologii
Należy zaznaczyć, że choć leczenie immunologiczne jest już stosowane w polskich szpitalach onkologicznych, ta metoda wciąż jest na etapie prób i badań klinicznych. Pozytywne efekty immunoterapii na chwilę obecną utrzymuje się na poziomie około 50% przypadków. Stosowana jest przede wszystkim u pacjentów zmagających się z nowotworem złośliwym, np. płaskonabłonkowym.
Immunoterapia — możliwe skutki uboczne
Należy pamiętać o tym, że podobnie jak chemioterapia, leczenie immunologiczne również może przynieść skutki uboczne dla organizmu pacjenta. Przyczyną ich występowania jest nadreaktywność układu odpornościowego. Jest to sytuacja, gdy wytwarzana ilość przeciwciał przewyższa zapotrzebowanie na nie spowodowane chorobą. Ten stan może doprowadzić do tzw. autoagresji organizmu, wśród których można wymienić m.in. idiopatyczne włóknienie płuc, stany zapalne w układzie pokarmowym, a także nadczynność lub niedoczynność tarczycy. Skutki uboczne immunoterapii mogą wymagać indywidualnego ustalenia dodatkowych terapii.