WITAMINA B17 – za i przeciw terapii?

Praca całego organizmu to inaczaj metabolizm. Nasze ciało jest w stanie działać prawidłowo gdy wszystkie jego elementy harmonijnie ze sobą współpracują. Celem każdej terapii, w tym również terapii metabolicznej powinno być leczenie całościowe organizmu.

Terapia metaboliczna jest nietoksyczną metodą wspomagającą leczenie chorób nowotworowych polegającą na podawaniu witaminy B17, proteolitycznych enzymów trzustki, immunostymulantów oraz witamin i suplementów mineralnych.

Leatrile (witamina B17) jest naturalną substancją chemioterapuetyczną występującą w ponad 1200 roślinach, zwłaszcza w nasionach. Leatrile posiada wysoką biodostępność, co oznacza, że przenika przez błonę komórkową i łatwo osiąga wysokie stężenie wewnątrzkomórkowe. Niestety rodnik cyjanku wywołał wiele kontrowersji wokół witaminy B17, pomimo to udowodniono, że amigdalina jest substancją bezpieczną i nietoksyczną. Komórki naszego organizmu zawierają enzym zwany rodanazą który neutralizuje amigdalinę (nie pozwala na uwolnienie z niej rodnika cyjanowego), a staje się źródłem glukozy, a co za tym idzie energii. Komórki nowotworowe nie zawierają rodanazy, a enzym betaglukozydaza, która rozkłada amigdalinę, wewnątrz komórki nowotworowej uwalnia rodnik cyjanowy oraz aldehyd benzoesowy. Obie substancje współdziałając ze sobą niszczą komórki nowotworowe. Jeśli cząsteczka aldehydu benzoesowego przeniknie do komórek zdrowych, zostanie w nich utleniona do nieszkodliwego kwasu benzoesowego. Kwas benzoesowy ma działanie odkażające i przeciwbólowe. Po części odpowiada również za jeden z efektów działania witaminy B17 – znosi ból towarzyszący często nowotworom. Wiele badań klinicznych prowadzonych przez lekarzy na całym świecie, daje pewność, że odpowiednie stosowanie witaminy B17 jest bezpieczne.

W Polsce witamina B17 nie jest zakazana, lecz wiedza o niej zarówno wśród lekarzy jak i farmaceutów jest bardzo niewielka i dlatego budzi tak wiele sprzecznych opinii i kontrowersji.

Według dr Contrerasa (dyrektora medycznego Oasis of Hope Hospital) pacjent onkologiczny stosujący witaminę B17, powinien również poddać się terapii, która będzie wspomagać układ odpornościowy do walki z nowotworem.

Celem terapii metabolicznej (suplementacyjnej) jest przede wszystkim przywrócenie organizmowi choremu dobrej kondycji. Niestety, większość pacjentów podejmuje leczenie terapiami alternatywnymi, gdy ich organizm jest już poważnie wyniszczony chemioterapią, naświetlaniem, zabiegami chirurgicznymi. Właśnie z tych względów do terapii metabolicznej należy włączyć substancje odżywcze, które pomagają w doprowadzeniu organizmu ponownie do dobrego stanu. W trakcie stosowania witaminy B17 można zaobserwować dwa efekty terapii:

efekt subiektywny: obserwujemy go natychmiast po rozpoczęciu leczenia – zmniejszenie bólu, poprawa samopoczucia, zwiększenie apetytu, wzrost energii i wytrzymałości organizmu.
efekt obiektywny: poprawa wyników badań krwi i moczu, zwiększona regeneracja tkanek, zmniejszenie obrzęków.

Efekty te pojawiają się w ciągu 3 tygodni leczenia, a najpóźniej w przeciągu czterech miesięcy. Całkowity efekt terapii można zaobserwować w zasadzie po 4 miesiącach leczenia, maksymalnie – po roku. W przypadku niektórych typów nowotworów, np. raka kości lub nowotworów mózgu, terapia witaminą B17 jest o wiele dłuższa, ponieważ potrzeba więcej czasu by uzyskać efekt wysycenia substancją w chorych tkanek.

Według dr Krebsa na leczenie B17 najszybciej reaguje rak skóry.

Szansa powodzenia zależy od stadium raka oraz ewentualnych skutków ubocznych wynikłych po leczeniu konwencjonalnym jak radio czy chemioterapia. Dr Krebs uważał, że szanse powodzenia wynoszą 98% dla przypadków nowotworu w stadium początkowym, bez zmian przerzutowych. W przeciwnym razie wszystko zależy od stopnia rozsiewu nowotworu w organizmie. W wielu przypadkach jest niestety za późno na leczenie nowotworu przy użyciu witaminy B17, z powodu bardzo złego stanu organizmu (kacheksji, wycieńczenia, głębokich zaburzeń metabolicznych). W tych przypadkach można jedynie wydłużyć życie chorego polepszając jego jakość.

Wszystkie osiem witamin B stanowią wstępne stadia koenzymów. Najefektywniejsze skutki osiągają razem, ponieważ wówczas wspomagają się wzajemnie w realizowaniu zadań.

Witamina B przyczynia się do:

wspomagania metabolizmu białek, węglowodanów i tłuszczów
zaopatrzenia systemu nerwowego w energię
poprawy właściwości skóry i błony śluzowej

Organizm nie jest w stanie sam wytwarzać witamin B, dlatego należy je mu dostarczać w odpowiedniej ilości. Zwłaszcza młodzież-w fazie wzrostu-seniorzy, sportowcy oraz osoby szczególnie narażone na nerwowe sytuacje, muszą przyjmować duże ilości tych witamin.

Witamina B1 odgrywa zasadniczą rolę w procesach oddychania tkankowego, jest istotna w przemianie węglowodanów- umożliwia prawidłowe spalanie glukozy. Niedobór tej witaminy powoduje: zaburzenia pracy układu nerwowego, problemy z układem krążenia, zaburzenia pracy układu pokarmowego.

Witamina B2 bierze udział w procesach wzrostu i przemian energetycznych białek, tłuszczów i węglowodanów. Pozytywnie wpływa na wzrok oraz stan skóry. Przy niedoborze tej witaminy może pojawić się łupież, bezsenność i zawroty głowy.

Witamina B3 pomaga w syntezie węglowodanów, kwasów tłuszczowych i aminokwasów, wspiera tworzenie czerwonych krwinek, zmniejsza szkodliwe działanie związków chemicznych i leków, rozszerza naczynia krwionośne.

Witamina B5 jest niezbędna do prawidłowego metabolizmu. Usprawnia funkcjonowanie układu sercowo-naczyniowego, nerwowego i pokarmowego. Przyspiesza regeneracje tkanek, gojenie się ran a także przeciw-działa tworzeniu się zmarszczek. Jest wewnętrznym antyoksydantem, poprawia kurczliwość mięśnia sercowego.

Witamina B6 jest niezbędna w przyswajaniu i przemianie białek oraz tłuszczy, sprzyja tworzeniu się czerwonych krwinek. Pozytywnie wpływa na układ nerwowy, zapobiega zapaleniom skóry, pobudza wydzielanie insuliny. Jej niedobór prowadzi do zmian dystroficznych w komórkach układu nerwowego i jelit.

Witamina B7 jest składnikiem enzymów biorących udział w ważnych reakcjach biochemicznych miedzy innymi w procesie tworzenia glukozy, czy syntezie kwasów tłuszczowych. Witamina B7 wspiera funkcjonowanie tarczycy, przemianę dwutlenku węgla, uczestniczy z witaminą K w zachowaniu odpowiedniej krzepliwości krwi. Niedobór tej witaminy może prowadzić do zmian zapalnych jelit.

Witamina B9 znana jako kwas foliowy, jest niezbędna do syntezy DNA. Ponadto wspomaga funkcjonowanie układu krwiotwórczego, nerwowego oraz odgrywa kluczową rolę w metabolizmie homocysteiny.

Witamina B12 jest konieczna do budowy osłonki mielinowej(izolacji włókien nerwowych) oraz do wytwarzania krwinek czerwonych, zatem również do transportu tlenu. Grupami ryzyka osób, u których może wystąpić niedobór witaminy B12 są palacze, seniorzy, wegetarianie, chorzy na wrzody żołądka i chorzy po częściowym lub całkowitym usunięciu żołądka.